No bridge too far!
Blijf op de hoogte en volg Alan
16 Juli 2013 | Zweden, Ekshärad
Eenmaal aangekomen op de startplaats van het kanoën (om 10:30 in Fästnas) was het dan zover: 21km kanoën over een meanderende rivier terug naar de camping in Ekshärad, waar we verblijven. Het weer was redelijk bewolkt en het waaide flink. Er werd dus nog meer van ons geëist om met de kano weer op de camping terug te komen. Na een korte introductie/uitleg mochten we dan van start. We kregen nog een kaart mee waarop de route globaal stond uitgestippeld met rustpunten (eetgelegenheden, stranden). Tijdens het kanoën merkte we dat ook de 4 andere personen waarmee we in de bus zaten (Nederlands stel en de twee Duitse meiden) ook redelijk bekwaam waren in het kanoën, waardoor het bijna een soort van race werd.
Naarmate het kanoën vorderde maakten de wolken plaats voor de zon. Dit maakte het kanoën ook een stuk leuker. Na ongeveer 1,5 uur kanoën namen we een korte pauze van ongeveer 20 minuten. (Op het werk zou dat zeker weten veel langer geduurd hebben haha). Het kanoën werd beloont door middel van het aanschouwen van verschillende dieren (stieren, lammen, bevers, vissen, etc.) Het landschap rondom het rivier was echt muisstil, waardoor muziek af en toe in de kano zeer welkom was. Onze camping kenmerkende zich door een grote rode brug die vlakbij het eindtraject gepositioneerd was. Vaak na elke bocht dachten we de grote rode brug te zien, maar 3 keer kwamen we bedrogen uit. De kaart werd geraadpleegd, maar die liet ons meerdere malen in de steek… Rond 14:00 zagen we dan eindelijk toch de brug, waardoor het eindpunt in zicht was! Vermoeidheid heerste uiteraard na 21km kanoën in 3,5 uur. Kortom, no bridge too far was het uiteindelijk. Het traject was achteraf goed te doen. Twee bochten met flinke tegenwind waren dan ook de enige zware gedeeltes van het traject.
Na het kanoën hebben we de resterende energie in het voetballen gestopt. Daarna even een heerlijk avondmaal bereid (hamburgers, wokgroente en tortellini) en met volle teugen van genoten. De avond zelf zagen we een Deens gezin een soort gooi-spel spelen met blokken. Aangezien wij het nog nooit eerder hadden gezien, bleven we even rondhangen om te kijken. Dit hadden zij uiteraard ook in de gaten en al gauw werden we gevraagd om een potje mee te spelen. Het spel heet Kingsgame en is een erg populair spel in Denemarken. Het doel is om het grootste houtblok in het midden om te gooien door middel van kleinere houtenstaafjes. Voordat je een poging mag wagen om het grootste houtblok mag omgooien moet je eerst de 5 kleinere blokjes omgooien van je tegenstander. Nadat we dit 3 potjes hebben gedaan vonden we het wel welletjes en gingen we douchen en naar bed om bij te komen van een actief dagje.
Vandaag (16 juli) stond in het teken van het zip-linen, in het Nederlands ook wel tokkelen genoemd. Het is een activiteit waarbij je van de ene zijde van de kloof, naar de andere zijde van de kloof springt. Je wordt zelf bevestigd aan een kabel met karabijnhaken, zodat je niet in het ravijn kan vallen. Deze activiteit werd gegeven door het drietal Geco Denker (een Nederlander die al 7 jaar woont in Zweden), zijn Zweedse vrouw Ingrid en Linda (een vrouw van rond de 20 jaar in dienst van het echtpaar) van OutdoorSweden. Het zip-linen begon om 11:00 in Brattfallet (ongeveer 10km van Ekshärad vandaan) met een korte introductie en het dragen van de juiste uitrusting. Rond 11:15 liepen we met een mannetje of 20 richting de eerste hindernis. Ondertussen vertelde Geco dat het waterniveau in vergelijking met voorgaande jaren ongeveer 1,5 meter lager ligt. Hierdoor konden we redelijk goed in het ravijn zelf lopen. Daarnaast was er ook een hoge brug speciaal opgeknapt voor OutdoorSweden , zodat mensen minder snel in het ravijn konden vallen. Na een korte survivaltocht van ongeveer 15 minuten kwamen we aan bij de eerste hindernis. De eerste hindernis bestond uit een kleine afstand om ons te laten wennen op wat er ging komen. Met minimale ervaring hebben wij dit uiteindelijk goed volbracht, wat ook door anderen werd bevestigd.
De tweede hindernis bestond uit een loopbrug boven een ravijn. De kunst was je evenwicht bewaren zodat je niet aan één kant kantelde. Ook dit ging ons erg goed af. De derde hindernis was het klimmen aan een kabel over de rivier om je armspieren te testen. Na jaren sportschoolervaring was dat dus appeltje eitje . Na de eerste drie hindernissen was er tijd voor een korte pauze. De laatste en beste hindernis werd voor het laatst bewaard. Een traject waarop je rond de 50km per uur zou gaan van boven naar beneden (ongeveer 40m-50m hoog) afhankelijk van je gewicht. Dit gaf natuurlijk een enorme adrenaline boost. Om 15:00 waren we ongeveer klaar en hebben we het team bedankt voor de goede begeleiding die zij ons hebben gegeven de middag. Het was een onvergetelijke ervaring en zeker aan te raden voor de mensen die ook van een adrenaline boost houden. Het team gaf ons nog tips voor onze verdere roadtrip, o.a. wat de beste bezienswaardigheden/uitgaansgelegenheden in Stockholm waren.
Eenmaal aangekomen op de camping kregen we te horen dat de camping die we aanvankelijk in Bjursås hadden niet door ging. Dit omdat het werd overgenomen door een andere eigenaar. Na een kort overleg hebben we besloten om voor de camping in Orsa te kiezen. Dit omdat het redelijk dicht bij Bjursås is en omdat er rondom Orsa genoeg activiteiten zijn om te ondernemen. Op het moment van typen is het ongeveer etenstijd dus we gaan zo maar is kijken wat we zelf gaan klaarmaken. Het volgende reisverslag zal naar alle waarschijnlijkheid afkomstig zijn uit de volgende camping in Älvdalen, ongeveer 200km noordelijker van Ekshärad vandaan.
Voor de laatste keer: groeten vanuit Ekshärad!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley