Avontuur met Moeder Natuur
Blijf op de hoogte en volg Alan
20 Juli 2013 | Zweden, Älvdalen
God morgen Holland. Hur är det?
Inmiddels zijn we nog noordelijker gereden in het o zo mooie Zweden en zijn de eerste regendruppels ook gespot! Het schijnt in Zweden al sinds april niet meer te hebben geregend, dus het werd wel eens tijd hier. Elke ochtend worden we door Moeder Natuur (weer) op het verkeerde been gezet qua tijdstip. Aangezien het in Scandinavië in de zomer bijna nooit helemaal donker wordt, denken we vaak dat het al 8 uur ’s morgens is als de zon volop schijnt, terwijl het daadwerkelijk pas 4 uur ’s nachts is.
Momenteel bevinden we ons in Älvdalen, ongeveer 200km van Ekshärad vandaan. Dit zal echter onze laatste dag in Älvdalen zijn. Ik zal jullie meenemen naar een paar dagen geleden van de roadtrip.
Voordat we de camping in Ekshärad hebben verlaten, kregen we van het Deense gezin nog de naam van een Deens/Duits desert, wat erg lekker schijnt te zijn. Het heet: rødgrød med fløde, een soort fruitmarmelade met room. De twee Deense dochters konden natuurlijk niet bijkomen van het lachen om onze poging om de naam van het desert uit te spreken. Het gezin ging zuidelijker richting Karlstad, terwijl wij noordelijker zouden gaan, dus het moment was daar om afscheid te nemen. Als we in Denemarken aankomen volgende week zullen we vast weer aan het gezin denken, als we wat rødgrød med fløde kunnen scoren!
Tijdens de rit reden we door een plaats genaamd Malung. Het leek ons een mooie plek om even te stoppen en om wat proviand in te slaan voor de komende dagen. Dit bleek een juiste keuze geweest te zijn. In Malung bleek op het moment van aankomst een groot festival gaande te zijn. Het daadwerkelijk (meer) dansen voor jongeren gebeurde pas in de avond, waardoor we dit helaas niet mee konden maken. Desondanks was er toch nog genoeg entertainment in de stad. Het was eigenlijk een soort van Doesburg Binnenste Buiten, maar dan 3x groter (en leuker). Dit festival is erg bekend in Zweden en trok dus mensen van heel het land aan. Na wat versnaperingen te hebben gescoord en wat van het sfeer mee te hebben gepakt was het tijd om verder te rijden. De verdere rit richting Älvdalen zelf was nogal saai. Het landschap was vrijwel hetzelfde gedurende de rit. Alleen maar hoge bomen en veel rijdende caravans die de snelheid belemmerden. Dus een mooi moment om even een powernap te doen, terwijl Ronald verder de auto beheerde.
Om ongeveer 15:00 kwamen we aan op de camping in Älvdalen, een uur eerder dan aanvankelijk gepland stond. Desondanks mochten we toch al inchecken. Daarna hebben we besloten om de omgeving maar eens te gaan verkennen, naar supermarkten en andere handige faciliteiten. Op internet konden we niet echt vinden wat er in de regio te doen was, dus gingen we langs de receptie van de camping. Die verwees ons door naar het toeristenbureau wat op 5 minuten loopafstand zou moeten zijn (achteraf bleek dat dit ongeveer 15-20 minuten lopen te zijn, zo verre het inschattingsvermogen van het campingpersoneel). Eenmaal aangekomen bij het toeristenbureau kregen we wat activiteiten te horen die we konden doen in Mora (ongeveer 40km van Älvdalen vandaan). Aangezien we ook nog in Orsa verblijven (door de omboeking), hebben we besloten om de activiteiten die in Mora te doen zijn te bewaren voor als we in Orsa aankomen. De afstand Orsa-Mora is ook een stuk dragelijker (20km). We kregen ook nog een telefoonnummer van ene Mycke, die gespecialiseerd was in het begeleiden van survivalactiviteiten. Paintballen, karten en hillcraften waren geen opties meer door te weinig deelnemers of doordat de betreffende activiteit niet meer werd gegeven. Desondanks was er nog toch iets anders wat we konden doen, namelijk een elandsafari. Deze zou pas om 21:00 worden gehouden zodat we de dieren beter konden zien, als ze wakker zijn/worden. Mycke zou ons de volgende avond ophalen bij onze camping met een blauwe pick-up truck. De dag zelf hebben we niet zo heel veel meer gedaan, merendeels gevoetbald en gerelaxt.
Dezelfde avond kwam Mycke zoals afgesproken just-in-time aan de voorkant van de camping. Na een rit van ongeveer 15 minuten kwamen we aan waar de elanden merendeels gespot worden. Tijdens de rit zagen we wel wat beverdammen en pootafdrukken van de elanden, alleen de eland zelf liet nog op zich wachten. Na ongeveer een uur rijden in de wildernis, werd ons geduld dan eindelijk beloond. In de verte stond een kleine eland aan het einde van het zanderige pad. Het beest rende meteen het bos weer in, naarmate we dichterbij reden met de auto. Toen de zon eenmaal onderging kwamen de elanden ook meer het bos uit om eten te zoeken. In een kort tijdsbestek werden 2 elanden gespot: een kleine en de moeder ervan. Toen we weer eenmaal op de weg reden zagen we een grote eland in een vlak grasveld. Alleen de gedachte als je hier vol op in zou rijden... (wat vaak voorkomt in Zweden). Nadat we nog een 5e eland gespot te hebben, werden we weer de camping gebracht.
Tijdens de rit hebben we toch nog een poging ondernomen om te vragen of er nog andere activiteiten zijn die we de volgende dag kunnen ondernemen. Mycke vertelde dat we toch nog konden abseilen en vervolgens lekker de sauna in konden duiken. We konden kiezen wanneer we de beide activiteiten wilden gaan uitoefenen. We besloten dit na lunchtijd te doen, aangezien we graag wilden uitslapen de volgende dag. Mycke vertelde dat David (de gids van het abseilen) ons graag om 13:30 dichtbij een verlaten skipiste wilde ontmoeten zodat we tijdig de berg op konden voor het abseilen. De skipiste was maar 15 minuten rijden hier vandaan dus dat was geen enkel probleem.
Na een goede nachtrust en een lekker ontbijt/lunch reden we omstreeks 13:00 richting de verlaten skipiste, zodat we op tijd aan zouden komen. Eenmaal aangekomen ontmoeten we David (een hippie uitziende gast die graag genoot van het leven) en Mycke (van de elandsafari). Mycke reed David, Ronald en mij de berg op zodat we het laatste stuk te voet konden gaan voor het abseilen. Na ongeveer 20 minuten klimmen en klauteren kwamen we aan bij de ‘abseilwand’. De abseilwand was ongeveer 12 meter hoog, maar van hoogtevrees hadden we geen last. Zeker niet na het zip-linen een paar dagen terug en te bedenken dat er ook abseilhoogtes waren van 60 meters. Na een korte introductie van David en het dragen van de benodigde uitrusting konden we dan gaan abseilen. We mochten twee keer hiervan af en dit ging ons zeer goed af. Binnen een mum van tijd waren we dus ook 2x 12 meter gedaald.
Nu moesten we alleen nog de hele berg weer af lopen. De tocht naar beneden (ongeveer 200 meter zigzaggend door het bos) duurde ongeveer 1,5 uur. Tijdens de tocht betraden we het territorium van de beer, valk en lynx binnen. De lynx hebben we echter niet kunnen spotten, maar wel de plekken waar de lynx is geweest. Dit was te zien aan de uitwerpselen/etensresten van de lynx en de vele grotten in het bos waar de lynx zou kunnen verblijven. Daarnaast kwamen we vele ijzeren pinnen in de rotsen tegen, wat duidt dat hier veel geklommen/abgeseild wordt. We kwamen ook nog vele planten en vruchten tegen die zeer goed smaakte. De smaak tussen de verschillende gevonden planten/vruchten wisselde af van het schil van een druif (een soort klavertje), naar zoethout (wortels van een soort Varen) en vervolgens naar kauwgomachtige smaak (mini-aardbei). De luchtkwaliteit in Nederland valt in het niets tegen de lucht van de Zweedse bergen. Er groeit een soort mos dat alleen zou groeien indien de lucht zeer schoon was. Weer een interessant feitje meegepikt!
Rond 16:45 kwamen we weer aan bij de verlaten skipiste, na een lange tocht door het bos. De skipiste was gesloten doordat er te weinig mensen op afkwamen en dus niet meer winstgevend was. Die gaven liever de voorkeur aan grotere skipistes zoals in Idre. David vertelde dat het ongeveer een uur duurde voordat de sauna op de goede temperatuur zou zijn. We besloten dus om even richting de camping om even wat te eten. Rond 18:00 kwamen we weer aan bij David, die met ons meeliep naar de sauna (die aan de andere kant van de rivier was gelokaliseerd). De sauna lag als een bootje op de rivier, iets wat we al een paar keer zijn tegengekomen in Zweden. De sauna zag er op het eerste oog zeer netjes uit en met een gemiddelde temperatuur van 75 graden, was het dus allemaal dik in orde. Indien we het te warm zouden krijgen, konden we gewoon in de rivier zwemmen om weer even af te koelen. Hier hebben we dus ook dankbaar gebruik van gemaakt. Na ongeveer 3 uur rond te hebben gehangen in de sauna vonden we het wel welletjes. We gingen dus weer richting David om alle activiteiten af te rekenen. Met David hadden we echter zo’n goede babbel dat we daar nog uitgebreid hebben staan praten over van alles en nog wat. Hij vertelde ons dat hij en Mycke bezig zijn met het aanleggen van een zip-line track en loopbrug. Wanneer ze het af zouden hebben was nog niet bekend, door (gebrek aan) tijd en financiële middelen.
Daarnaast hebben we ook verhalen uitgewisseld over onze hobby’s en over wie we zijn in het dagelijks leven. Met David viel er geen moment stilte in het gesprek, aangezien er wederzijdse interesse was. Kortom, wat een geweldige gesprekspartner, maar bovenal wat een topgozer! Na 1,5 uur vonden we het wel welletjes en besloten we om weer richting de camping terug te rijden. Na een zeer actieve dag kregen we toch nog trek, dus het tweede stuk eland liet niet snel op zich wachten. Rond een uurtje of half 3 besloten we om naar bed te gaan, aangezien we de volgende dag voor 12 uur hier uit moeten checken.
Zodadelijk zullen we naar Orsa rijden, een plaatsje hier ongeveer 80km vandaan. Na wat research gedaan te hebben, kunnen we weer volop activiteiten ondernemen. Lang leve gratis wifi op elke Zweedse camping!! Dus voor de komende dagen hebben wij onszelf weer voorzien van genoeg activiteiten.
Hälsningar!
Inmiddels zijn we nog noordelijker gereden in het o zo mooie Zweden en zijn de eerste regendruppels ook gespot! Het schijnt in Zweden al sinds april niet meer te hebben geregend, dus het werd wel eens tijd hier. Elke ochtend worden we door Moeder Natuur (weer) op het verkeerde been gezet qua tijdstip. Aangezien het in Scandinavië in de zomer bijna nooit helemaal donker wordt, denken we vaak dat het al 8 uur ’s morgens is als de zon volop schijnt, terwijl het daadwerkelijk pas 4 uur ’s nachts is.
Momenteel bevinden we ons in Älvdalen, ongeveer 200km van Ekshärad vandaan. Dit zal echter onze laatste dag in Älvdalen zijn. Ik zal jullie meenemen naar een paar dagen geleden van de roadtrip.
Voordat we de camping in Ekshärad hebben verlaten, kregen we van het Deense gezin nog de naam van een Deens/Duits desert, wat erg lekker schijnt te zijn. Het heet: rødgrød med fløde, een soort fruitmarmelade met room. De twee Deense dochters konden natuurlijk niet bijkomen van het lachen om onze poging om de naam van het desert uit te spreken. Het gezin ging zuidelijker richting Karlstad, terwijl wij noordelijker zouden gaan, dus het moment was daar om afscheid te nemen. Als we in Denemarken aankomen volgende week zullen we vast weer aan het gezin denken, als we wat rødgrød med fløde kunnen scoren!
Tijdens de rit reden we door een plaats genaamd Malung. Het leek ons een mooie plek om even te stoppen en om wat proviand in te slaan voor de komende dagen. Dit bleek een juiste keuze geweest te zijn. In Malung bleek op het moment van aankomst een groot festival gaande te zijn. Het daadwerkelijk (meer) dansen voor jongeren gebeurde pas in de avond, waardoor we dit helaas niet mee konden maken. Desondanks was er toch nog genoeg entertainment in de stad. Het was eigenlijk een soort van Doesburg Binnenste Buiten, maar dan 3x groter (en leuker). Dit festival is erg bekend in Zweden en trok dus mensen van heel het land aan. Na wat versnaperingen te hebben gescoord en wat van het sfeer mee te hebben gepakt was het tijd om verder te rijden. De verdere rit richting Älvdalen zelf was nogal saai. Het landschap was vrijwel hetzelfde gedurende de rit. Alleen maar hoge bomen en veel rijdende caravans die de snelheid belemmerden. Dus een mooi moment om even een powernap te doen, terwijl Ronald verder de auto beheerde.
Om ongeveer 15:00 kwamen we aan op de camping in Älvdalen, een uur eerder dan aanvankelijk gepland stond. Desondanks mochten we toch al inchecken. Daarna hebben we besloten om de omgeving maar eens te gaan verkennen, naar supermarkten en andere handige faciliteiten. Op internet konden we niet echt vinden wat er in de regio te doen was, dus gingen we langs de receptie van de camping. Die verwees ons door naar het toeristenbureau wat op 5 minuten loopafstand zou moeten zijn (achteraf bleek dat dit ongeveer 15-20 minuten lopen te zijn, zo verre het inschattingsvermogen van het campingpersoneel). Eenmaal aangekomen bij het toeristenbureau kregen we wat activiteiten te horen die we konden doen in Mora (ongeveer 40km van Älvdalen vandaan). Aangezien we ook nog in Orsa verblijven (door de omboeking), hebben we besloten om de activiteiten die in Mora te doen zijn te bewaren voor als we in Orsa aankomen. De afstand Orsa-Mora is ook een stuk dragelijker (20km). We kregen ook nog een telefoonnummer van ene Mycke, die gespecialiseerd was in het begeleiden van survivalactiviteiten. Paintballen, karten en hillcraften waren geen opties meer door te weinig deelnemers of doordat de betreffende activiteit niet meer werd gegeven. Desondanks was er nog toch iets anders wat we konden doen, namelijk een elandsafari. Deze zou pas om 21:00 worden gehouden zodat we de dieren beter konden zien, als ze wakker zijn/worden. Mycke zou ons de volgende avond ophalen bij onze camping met een blauwe pick-up truck. De dag zelf hebben we niet zo heel veel meer gedaan, merendeels gevoetbald en gerelaxt.
Dezelfde avond kwam Mycke zoals afgesproken just-in-time aan de voorkant van de camping. Na een rit van ongeveer 15 minuten kwamen we aan waar de elanden merendeels gespot worden. Tijdens de rit zagen we wel wat beverdammen en pootafdrukken van de elanden, alleen de eland zelf liet nog op zich wachten. Na ongeveer een uur rijden in de wildernis, werd ons geduld dan eindelijk beloond. In de verte stond een kleine eland aan het einde van het zanderige pad. Het beest rende meteen het bos weer in, naarmate we dichterbij reden met de auto. Toen de zon eenmaal onderging kwamen de elanden ook meer het bos uit om eten te zoeken. In een kort tijdsbestek werden 2 elanden gespot: een kleine en de moeder ervan. Toen we weer eenmaal op de weg reden zagen we een grote eland in een vlak grasveld. Alleen de gedachte als je hier vol op in zou rijden... (wat vaak voorkomt in Zweden). Nadat we nog een 5e eland gespot te hebben, werden we weer de camping gebracht.
Tijdens de rit hebben we toch nog een poging ondernomen om te vragen of er nog andere activiteiten zijn die we de volgende dag kunnen ondernemen. Mycke vertelde dat we toch nog konden abseilen en vervolgens lekker de sauna in konden duiken. We konden kiezen wanneer we de beide activiteiten wilden gaan uitoefenen. We besloten dit na lunchtijd te doen, aangezien we graag wilden uitslapen de volgende dag. Mycke vertelde dat David (de gids van het abseilen) ons graag om 13:30 dichtbij een verlaten skipiste wilde ontmoeten zodat we tijdig de berg op konden voor het abseilen. De skipiste was maar 15 minuten rijden hier vandaan dus dat was geen enkel probleem.
Na een goede nachtrust en een lekker ontbijt/lunch reden we omstreeks 13:00 richting de verlaten skipiste, zodat we op tijd aan zouden komen. Eenmaal aangekomen ontmoeten we David (een hippie uitziende gast die graag genoot van het leven) en Mycke (van de elandsafari). Mycke reed David, Ronald en mij de berg op zodat we het laatste stuk te voet konden gaan voor het abseilen. Na ongeveer 20 minuten klimmen en klauteren kwamen we aan bij de ‘abseilwand’. De abseilwand was ongeveer 12 meter hoog, maar van hoogtevrees hadden we geen last. Zeker niet na het zip-linen een paar dagen terug en te bedenken dat er ook abseilhoogtes waren van 60 meters. Na een korte introductie van David en het dragen van de benodigde uitrusting konden we dan gaan abseilen. We mochten twee keer hiervan af en dit ging ons zeer goed af. Binnen een mum van tijd waren we dus ook 2x 12 meter gedaald.
Nu moesten we alleen nog de hele berg weer af lopen. De tocht naar beneden (ongeveer 200 meter zigzaggend door het bos) duurde ongeveer 1,5 uur. Tijdens de tocht betraden we het territorium van de beer, valk en lynx binnen. De lynx hebben we echter niet kunnen spotten, maar wel de plekken waar de lynx is geweest. Dit was te zien aan de uitwerpselen/etensresten van de lynx en de vele grotten in het bos waar de lynx zou kunnen verblijven. Daarnaast kwamen we vele ijzeren pinnen in de rotsen tegen, wat duidt dat hier veel geklommen/abgeseild wordt. We kwamen ook nog vele planten en vruchten tegen die zeer goed smaakte. De smaak tussen de verschillende gevonden planten/vruchten wisselde af van het schil van een druif (een soort klavertje), naar zoethout (wortels van een soort Varen) en vervolgens naar kauwgomachtige smaak (mini-aardbei). De luchtkwaliteit in Nederland valt in het niets tegen de lucht van de Zweedse bergen. Er groeit een soort mos dat alleen zou groeien indien de lucht zeer schoon was. Weer een interessant feitje meegepikt!
Rond 16:45 kwamen we weer aan bij de verlaten skipiste, na een lange tocht door het bos. De skipiste was gesloten doordat er te weinig mensen op afkwamen en dus niet meer winstgevend was. Die gaven liever de voorkeur aan grotere skipistes zoals in Idre. David vertelde dat het ongeveer een uur duurde voordat de sauna op de goede temperatuur zou zijn. We besloten dus om even richting de camping om even wat te eten. Rond 18:00 kwamen we weer aan bij David, die met ons meeliep naar de sauna (die aan de andere kant van de rivier was gelokaliseerd). De sauna lag als een bootje op de rivier, iets wat we al een paar keer zijn tegengekomen in Zweden. De sauna zag er op het eerste oog zeer netjes uit en met een gemiddelde temperatuur van 75 graden, was het dus allemaal dik in orde. Indien we het te warm zouden krijgen, konden we gewoon in de rivier zwemmen om weer even af te koelen. Hier hebben we dus ook dankbaar gebruik van gemaakt. Na ongeveer 3 uur rond te hebben gehangen in de sauna vonden we het wel welletjes. We gingen dus weer richting David om alle activiteiten af te rekenen. Met David hadden we echter zo’n goede babbel dat we daar nog uitgebreid hebben staan praten over van alles en nog wat. Hij vertelde ons dat hij en Mycke bezig zijn met het aanleggen van een zip-line track en loopbrug. Wanneer ze het af zouden hebben was nog niet bekend, door (gebrek aan) tijd en financiële middelen.
Daarnaast hebben we ook verhalen uitgewisseld over onze hobby’s en over wie we zijn in het dagelijks leven. Met David viel er geen moment stilte in het gesprek, aangezien er wederzijdse interesse was. Kortom, wat een geweldige gesprekspartner, maar bovenal wat een topgozer! Na 1,5 uur vonden we het wel welletjes en besloten we om weer richting de camping terug te rijden. Na een zeer actieve dag kregen we toch nog trek, dus het tweede stuk eland liet niet snel op zich wachten. Rond een uurtje of half 3 besloten we om naar bed te gaan, aangezien we de volgende dag voor 12 uur hier uit moeten checken.
Zodadelijk zullen we naar Orsa rijden, een plaatsje hier ongeveer 80km vandaan. Na wat research gedaan te hebben, kunnen we weer volop activiteiten ondernemen. Lang leve gratis wifi op elke Zweedse camping!! Dus voor de komende dagen hebben wij onszelf weer voorzien van genoeg activiteiten.
Hälsningar!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
